و عاشورا، سرآغاز حرکتی است که تا قیام قیامت ادامه خواهد داشت.

حرکتی که راه را برایمان روشن کرد و چاه را نشانمان داد.

و حسین ابن علی (علیه السلام)، با یاران عاشورائیش، خط سرخ سعادت، که همان ظلم ستیزی بود را به یادگار گذاشت، تا فردای قیامت، عذری برای سهل‌انگاری و چشم پوشی‌مان در برابر جور و ظلم زمانه نداشته باشیم.

و عاشورا آمد.

با تمام درد و رنج خون‌بارش.

اما درد و رنجی زیبا و آسمانی، که جاودانه شد تا یوم الورود.

پس کجایند عاشورائیان.

و من و تویی که خود را عاشورایی می‌دانیم و سنگ خون خدا را بر سینه می‌زنیم، باید حسین زمانمان را بشناسیم و گوش به فرمانش باشیم که شاید همین فردا به کربلای زمانمان، در هرکجای این عالم خاکی بخواند.

آری...

شاید همین فردا